Wady wzroku dotykają niemal połowy Polaków. Nieleczone mogą doprowadzić do znacznego pogorszenia widzenia lub nawet do całkowitej utraty wzroku. Współczesna medycyna przewiduje wiele metod korekcji wzroku. W niektórych przypadkach szkła korekcyjne mogą okazać się nieskuteczne. W takich przypadkach stosowane jest leczenie chirurgiczne.

KIEDY ZASTOSOWAĆ KOREKCJĘ OKULAROWĄ?

Niektóre wady wzroku mogą być korygowane za pomocą szkieł okularowych lub soczewek kontaktowych. Należą do nich krótkowzroczność i nadwzroczność. Nie w każdym przypadku konieczne jest stosowanie szkieł korekcyjnych. U dzieci i młodzieży, niewielkie wady wzroku nie wymagają stałej korekcji. Wynika to z faktu, że w tym przypadku oko posiada dużą zdolność do akomodacji. Stała korekcja wymagana jest dopiero wtedy, gdy wada wzroku przekracza 2,5.
W przypadku osób dorosłych, u których nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości w wieku dziecięcym, wady wzroku zaczynają pojawiać się ok. 45 roku życia. W tym przypadku niezbędne jest leczenie korekcyjne.
Kolejną wadą wzroku, która może wystąpić bez względu na wiek, jest astygmatyzm. Choroba ta wymaga korekcji już od najmłodszych lat, pozwoli to bowiem uniknąć problemów z nieprawidłowym widzeniem, będących jej wynikiem. W przypadku, gdy astygmatyzm jest leczony u osoby dorosłej, lekarz zwykle koryguje wadę stopniowo. Pozwala to na przystosowanie wzroku do korekcji.

KIEDY KONIECZNE JEST LECZENIE OPERACYJNE?

Niektóre wady wzroku i choroby oczu nie mogą być korygowane za pomocą szkieł okularowych lub soczewek kontaktowych. Jedną z nich jest zaćma. Leczenie zaćmy przewiduje zabieg operacyjny, którego celem jest usunięcie zmatowiałej soczewki i wszczepienie na jej miejsce jej sztucznego odpowiednika.
Jakiś czas temu zaćma leczona była metodą zewnątrztorebkową. Przewidywała ona usunięcie całej torebki, wraz ze zmatowiałą soczewką. Technika ta, pomimo że dawała odpowiednie rezultaty, wiązała się ze sporym dyskomfortem dla pacjenta, który po wykonanym zabiegu, zmuszony był do używania silnych szkieł okularowych.
Obecnie do leczenia zaćmy, używa się metody wewnątrztorebkowej. Polega ona na ultradźwiękowym rozbiciu i usunięciu zmatowiałej soczewki. Następnie, do wnętrza gałki ocznej, wszczepiana jest sztuczna soczewka. Zabieg ten jest całkowicie skuteczny a po jego wykonaniu, pacjent musi używać jedynie słabych szkieł okularowych lub soczewek kontaktowych, umożliwiających naprzemienne dalekie i bliskie widzenie.

PRZEBIEG OPERACJI

Operacyjne leczenie zaćmy przeprowadzane jest w znieczuleniu miejscowym. W uzasadnionych przypadkach, np. gdy pacjentem jest dziecko lub osoba z zaburzeniami psychicznymi, stosowane jest znieczulenie ogólne. Operacja może zostać wykonana w szpitalu, jednak najczęściej odbywa się w warunkach ambulatoryjnych. Sam zabieg trwa najwyżej 30 min. Już po kilka godzinach od jego zakończenia, pacjent może wrócić do domu. Czas rekonwalescencji po leczeniu zaćmy jest krótki i nie wiąże się z silnym odczuwaniem bólu. Jeżeli choroba dotknęła obie gałki oczne, zabiegi przeprowadzane są w kilkutygodniowych odstępach.